new blog

now we moving to new blog at http://fhgancoreclub.wordpress.com/

or u can log in at www.FHera.com

โครงการ จากเสื้อยืดสู่เสื้อเกราะ

ผลสืบมาจากเพลง”ราตรีสวัสดิ์” ทำให้เกิดโครงการ ”Goodnight” คนไทยฝันดี ช่วงนั้นเองทำให้เราคิดว่านานๆทีคนเฮงซวยอย่างเราจะได้ทำเรื่องอะไรดีๆทิ้งไว้บนโลกกับเขาบ้าง
และผลจากที่เรากับป๋าโต้งBuddhaBless เริ่มต้นจะทำแบรนด์เสื้อชื่อ ”Era” โดยมีคอนเซ็ปคือการบันทึกช่วงเวลาประวัติศาสตร์หน้าสำคัญที่คนคิดถึงและคิดไม่ถึงกันนั้น ไอเดียการทำโครงการนี้จึงเกิดรวมตัวกันขึ้นมา ด้วยว่าหากเรื่องราวเหตุการณ์ภาคใต้ที่ห้าองศาสามสิบเจ็ดลิปดานั้นคือหนึ่งหน้าประวัติศาสตร์ที่บอบช้ำ เราจึงอยากบันทึกเรื่องราวนี้ลงบนคอลเลคชั่นเสื้อชื่อ”ห้าองศาสามสิบเจ็ดลิปดา”
โดยรายได้ทั้งหมดหลังหักค่าใช้จ่ายซึ่งไม่คิดกำไรแม้แต่แดงเดียว เราจะนำจำนวนเงินทั้งหมดนั้นไปจัดซื้อเสื้อเกราะที่ยังคงเป็นอุปกรณ์ที่ยังมีไม่พอใช้ขณะนี้เพื่อไปมอบแด่ทหารสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
โดยเสื้อเกราะหนึ่งตัวมีราคาห้าพันบาท
ท่านสามารถช่วยสนับสนุนโครงการนี้ได้โดยช่วยอุดหนุน
เสื้อยืดคอกลม S/M/L/XL ราคา 500 บาท
เสื้อแขนสามส่วน S/M/L/ ราคา 600 บาท
สามารถสั่งจองโดยโพสท์เมลล์ของท่านทิ้งไว้ หรือสั่งจองได้ที่ FHgancoreclub@gmail.com ครับ


สำหรับตัวอย่างเสื้อ เลื่อนหน้าจอไปดูข้างล่างได้เลยครับ

พาฝัน

พาฉันฝันใฝ่ฟุ้งซ่าน
พาผ่านสีเทาเศร้าศัลย์
พาเรื่องราวลิลิธมาแบ่งปัน
ก่อนพาฝันฉันลอยเคว้งไปกับลม
ฉันคว้าไขว่เธอผลักไสให้ใฝ่เฝ้า
ฉันพะเนาแต่เธอพังพินาศล้ม
ฉันลืมตาตื่นมาน้ำตาตรม
แต่ยังอมยิ้มกับฝันที่พลันจาง

ไมเคิล คอลลินส์

เดิอนกรกฎาคมปี 1969

มนุษยชาติได้บันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ว่า "นีล อาร์มสตรอง"คือมนุษย์อวกาศคนแรกที่เหยียบดวงจันทร์ได้สำเร็จ ก้าวเท้าลงไปเหยียบให้เป็นรอยบนดาวเคราะห์บริวารของโลกเพียงรอยเล็กๆ แต่รอยเท้าก้าวนั้นกลับเป็นก้าวที่เปลี่ยนประวัติศาสตร์ของโลกมากมายในเวลาต่อมา มันกลายเป็นหนึ่งในพลังที่มีผลต่อการล่มสลายของสหภาพโซเวียต เป็นผลให้มนุษย์งมงายในลัทธิชื่อวิทยาศาสตร์อย่างโงหัวในวัตถุไม่ขึ้น และกลายเป็นเหมือนก้าวที่ขึ้นรับตำแหน่งผู้นำโลกของสหรัฐอเมริกาอย่างกึ่งเป็นทางการ

"นีล อาร์มสตรอง"กลายเป็นวีรบุรุษของโลกตั้งแต่ตอนเขายังไม่ได้กลับมาเหยียบโลกด้วยซ้ำ ประวัติศาสตร์บันทึกต่อไปว่า"บัซ อัลดริน"คือมนุษย์อวกาศคนที่สองที่ลงไปเหยียบดวงจันทร์ รอยเท้าของเขาช่วยตอกย้ำการมาถึงจุดหมาย

หากแต่การเดินทางครั้งนั้น นักบินอวกาศมีทั้งหมดสามคน

............................

น้ำหวานโทรมาคุยเล่นด้วยเมื่อคืนนี้ นานมากแล้วที่เราไม่ได้ยินเสียงกล่าวทักทายของเธอ เสียงของน้ำหวานมีเอกลักษณ์อยู่อย่างหนึ่งตรงที่เราสามารถเห็นภาพของเธอเพียงแค่ได้ยินเสียง และแทบทุกครั้งที่น้ำหวานเอ่ยทักทาย เรามักมองเห็นรอยยิ้มของเธอ

เรื่องราวสัพเพเหระถูกผลัดกันเล่าตามประสาคนเคยสนิทที่ขาดการติดต่อไปนาน เธอเล่าถึงชีวิตหลังแต่งงานที่หวานปนขมที่เปรียบไปก็เหมือนช็อคโกแลตรสดีที่เสริมรสชาติให้กันในตัวมันเอง และอาการแพ้ท้องอ่อนๆที่กำลังเป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่เธอกำลังค่อยๆก้าวสู่การเป็นคุณแม่

"จริงๆที่หวานโทรมาวันนี้ หวานอยากโทรมาขอบคุณพี่เรื่อง"บับเบิ้ล บอย" "

ฟังจบเรานิ่งคิดอยู่นาน ก่อนจะหัวเราะออกมาดังลั่นห้อง

หวานเคยกลัวการแต่งงาน การคบหาดูใจมานานกับเพื่อนชายไม่ได้ทำให้เธอมั่นใจนักกับการต้องเอาชีวิตที่เหลือไปหารคนละครึ่งกับอีกชีวิต เธอไม่แน่ใจว่ามันจะคุ้มค่าพอกับการเสี่ยงมั้ยหากสุดท้ายแล้วทุกอย่างจะพัง ตอนนั้นเมื่อราวสองปีก่อน เธอโทรข้ามจังหวัดมาหาและขอคำปรึกษา เราตอบเธอสั้นๆว่าให้หาหนังเรื่อง"บับเบิ้ล บอย"ดู หลายครั้งที่เราเจอเรื่องให้กังวลใจหรือไม่แน่ใจทำนองนี้ การดูหนังที่ดูเหมือนเป็นหนังโปกฮาปัญญาอ่อนเรื่องนี้มักจะช่วยชีวิตไว้ได้เสมอ

น้ำหวานหายไปหลังจากได้รับคำแนะนำ ไม่นานนักก็มีข่าวดีว่าเธอเข้าประตูวิวาห์ เราได้แต่โทรไปอวยพรและยังไม่ได้ไต่ถามรายละเอียดมากนักเพราะทั้งเราและเธอต่างก็กำลังยุ่งทั้งคู่ จำได้คร่าวๆแต่ว่าในน้ำเสียงที่กล่าวขอบคุณเราวันนั้น เราเห็นภาพเธอยิ้มให้กำลังเราเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันสวยงามเป็นพิเศษ

คุยกันต่ออีกไม่นานนักเธอก็ขอตัววางหูไป อารามรู้สึกคิดถึง เราหยิบดีวีดีเรื่อง"บับเบิ้ล บอย"ออกมายัดใส่โน๊ตบุคนอนดูเงียบๆ ไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้วในวันที่เราแนะนำให้น้ำหวานนั่งดูหนังเรื่องนี้เธอจะได้แมสเสจนี้เหมือนกับที่เราต้องการจะสื่อให้เธอมั้ย

ในขณะที่"บับเบิ้ล บอย"เดินทางฝ่าฟันอุปสรรคนานัปการข้ามอเมริกาเพื่อมาบอกความรู้สึกที่แท้จริงกับผู้หญิงที่ตนรัก ตอนท้ายเขากำลังจะถูกพากลับบ้าน นั่นเท่ากับความพยายามทั้งหมดสูญเปล่า พ่อของเขาได้เอ่ยประโยคหนึ่งในหนังว่า

"Kind of makes you wonder... What would have happened if Neil Armstrong had gone all the way to the moon and then never stepped on the surface?"

ประโยคนี้เพียงประโยคเดียว เขาตัดสินใจฮึดสู้แบบแลกชีวิต เพียงเพื่อเอ่ยคำที่ไม่เคยบอกกับผู้หญิงคนนั้น

.................................................

ไม่แน่ใจว่าเรื่องของ"นีล อาร์มสตรอง"เหยียบดวงจันทร์เป็นคนแรกเป็นเพียงทฤษฎีสมคบคิดอย่างที่หลายคนตั้งข้อสังเกต หรือเป็นเรื่องจริง แต่ทุกวันนี้โลกก็บันทึกว่าคือหมอนี่ไปแล้ว

ไม่แน่ใจว่าการตัดสินใจแต่งงานของน้ำหวานเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือไม่ แต่วันนี้เธอก็กำลังจะเป็นคุณแม่ และนี่ย่อมเป็นสิ่งสวยงามที่สุด

พวกเขาทำสำเร็จ

พวกเขาไปถึงดวงจันทร์

หันมามองดูตัวเอง เราพึ่งเอ่ยปากบอกเธอคนหนึ่งให้เลิกติดต่อกับเรา สาเหตุเพราะเรากลัวจะตกหลุมรักเธอ เหตุการณ์เก่าทำให้เราเกลียดกลัวเกินจะรักใครจริงจังอีกครั้ง วันนี้ดู"บับเบิ้ล บอย"ต่างกับทุกครั้ง เราไม่กล้าตัดสินใจลงไปเหยียบดวงจันทร์ แม้มันจะอยู่ตรงหน้ารอเราแล้วก็ตาม

................................................


เดิอนกรกฎาคมปี 1969

มนุษยชาติได้บันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ว่า "นีล อาร์มสตรอง"คือมนุษย์อวกาศคนแรกที่เหยียบดวงจันทร์ได้สำเร็จ คนที่สองของบันทึกปรากฏชื่อ"บัซ อัลดริน"

"ไมเคิล คอลลินส์" นักบินอวกาศคนที่สามได้แต่นั่งมองเพื่อนสองคนไปถึงดวงจันทร์

เขาต้องทำหน้าที่ควบคุมยาน"อพอลโล่11" นั่นเป็นสาเหตุให้เขาเป็นคนเดียวในยานลำนั้นที่ลงไปเหยียบถึงดวงจันทร์ไม่ได้

.. แม้มันจะอยู่ตรงหน้าเขาก็ตาม



ขอดื่มแก้วนี้ให้แด่"ไมเคิล คอลลินส์"

เราคงมองพระจันทร์แล้วรู้สึกไม่ต่างกัน

ทิศ

หน้าง่วงๆเดินทางไปบ้านพระอาทิตย์

เมื่อคืนพี่โจ้โทรมาบอกว่านัดคิวให้ไปสัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ผู้จัดการรายวันให้เราได้แล้วคือพรุ่งนี้ตอนสี่โมงเย็น ตอนแกวางหูไปเราเอาโทรศัพท์มาดูนาฬิกาเป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า จำเป็นต้องโทรไปลางานพี่ป้อ ณ เวลานั้น

โดนด่าหูแฉะตามคาด มันเป็นเรื่องแน่นอน การโทรมาลางานตอนเกือบตีหนึ่งมันเป็นเรื่องแน่นอนเหมือนเอาแฟนคลับดงบังชินกิชาวไทยไปนั่งกินข้าวกับฮิโระสองต่อสอง แฟนคลับคงปลื้มจนน้ำตาแฉะ แฉะไม่ต่างกะหูเรา

ให้สัมภาษณ์ไปมึนๆ การมาสัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ผู้จัดการถือเป็นข้อได้เปรียบ เพราะนอกจากที่บ้านพระอาทิตย์จะเป็นสำนักงานของหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ ข้ามไปอีกฟากถนนก็จะเป็นสถานีASTVที่มีชื่อเรียกว่าบ้านเจ้าพระยา นั่นหมายความว่าเราสามารถขอเข้าไปสัมภาษณ์ทางรายการบันเทิงทางทีวีได้อีก รายการที่เข้าไปสัมภาษณ์เป็นรายการบันเทิงที่มีพิธีกรเป็นนักข่าวการเมือง ดังนั้นคำถามที่คุยกันจึงค่อนข้างกว้างกว่าเรื่องงานทั่วไป การได้แสดงแนวคิดทางสังคมผ่านรายการบันเทิงมันเป็นเรื่องที่เราอยากให้สื่อเปิดรับ เพราะบางทีสมองของดารานักร้องก็ไม่ได้มีแต่ข่าวซุบซิบเพียงเท่านั้น

สัมภาษณ์เพลินจนลืมไปว่านัดอัดเพลงกับเจดไว้ เอาโทรศัพท์มาดูก็พบมิสคอลล์กว่าสิบสาย

อยู่ๆชีวิตก็เจอกับปัญหา วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เจดจะอยู่ไทยก่อนที่เธอจะกลับอังกฤษตอนเช้ามืด นั่นแปลว่าถ้าไม่อัดเพลงกับเจดวันนี้ จะกลายเป็นการผิดสัญญาคำโต เรารีบโทรกลับเธอแล้วคอนเฟิร์มเวลานัดตอนทุ่มหนึ่ง คอนเฟิร์มโดยลืมคิดไปว่าเรากำลังอยู่ที่ถนนพระอาทิตย์ เอาโทรศัพท์มาดูนาฬิกาเป็นเวลาห้าโมงกว่า ในชั่วโมงที่รถติดขนาดนี้ การจะไปให้ถึงทองหล่อจากย่านราชดำเนินในเวลาหนึ่งชั่วโมง โอกาสแทบไม่มี

คุณแหม่มทีมงานคนหนึ่งบอกเราว่า ชีวิตมีทางออกเสมอ เธอบอกให้เราเดินไปขึ้นเรือตรงท่าพระอาทิตย์ นั่งเรือไปอีกเจ็ดแปดท่าก็จะถึงสะพานตากสิน นับจากตรงนั้นเราสามารถต่อรถไฟฟ้าไปทองหล่อได้อย่างง่ายดาย การถึงจุดหมายภายในหนึ่งชั่วโมงจึงไม่ใช่เรื่องฝันไป เราลิงโลดกระหยิ่มยิ้มย่อง ในใจคิดว่านอกจากจะเร็วแล้วยังเป็นโอกาสดีที่จะได้นั่งเรือชมเจ้าพระยา เย็นๆแบบนี้คงสวยเป็นพิเศษ

พระอาทิตย์ตกน้ำ ที่ไหนจะสวยเท่าที่เจ้าพระยา

ยืนรอเรือไม่ถึงห้านาทีเรือก็แล่นมารับอย่างรู้ใจ อยากสรรเสริญกรมราชนาวีที่อำนวยความสะดวกให้กับประชาชนยามเร่งรีบ ทิวทัศน์สองข้างทางยิ่งทำให้อภิรมณ์นัก แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องตกกระทบบ้านเรือนสมัยกลางรัตนโกสินทร์หลายๆหลัง ดูคลาสสิคอะไรขนาดนี้ เด็กชาวบ้านที่มีบ้านติดน้ำก็พากันกระโดดตีลังกาลงน้ำอย่างสนุกสนานชวนให้คิดถึงบทเรียนภาษาไทยสมัยก่อนที่ว่าชีวิตคนไทยล้วนผูกพันกะแม่น้ำ ดูนั่นสิวัดริมน้ำสวยอย่างบอกไม่ถูก ดูนั่นสิเรือพ่วงขนหินลำยักษ์ช่างดูยิ่งใหญ่ ดูนั่นสิป้ายเขตชลประทานนนทบุรี นั่นบ่งบอกว่าแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นแม่น้ำที่ไหลยาวหล่อเลี้ยงผู้คนมากมาย

"เขตชลประทานนนทบุรี!! ทำไมการไปสะพานตากสินมันต้องผ่านนนทบุรีด้วยวะ" เรารำพึงในใจ

อดทนนั่งเรือต่อไป ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ถึงสะพานตากสิน การชลประทานอาจติดป้ายผิด กรุงเทพฯ นนทบุรีใกล้ๆกัน ใช้ป้ายร่วมกันได้ ไม่ถือ

ชั่วอึดใจ เสียงเด็กเรือตะโกนบอก "ท่าน้ำโนนนนน" นั่นหมายถึงการชลประทานติดป้ายไม่ผิด

"ท่าน้ำนน มันกลางเมืองนนทบุรี ทำไมการไปสะพานตากสินมันต้องผ่านกลางเมืองนนทบุรีด้วยวะ ไอ้เหี้ย!"

เราจำเป็นต้องอุทานในใจเป็นคำหลัง เพราะเด็กเรือตะโกนต่อไปว่า "สุดสายยยยยยยยยย"

"ลุงครับ แล้วสะพานตากสินล่ะครับ อยู่ไหน"

"อ๋อ คุณนั่งเรือมาผิดทิศ ต้องไปทิศตรงกันข้าม"

"แล้วต้องนั่งกลับไปไกลมั้ยครับ"

"สะพานตากสินก็อยู่สุดสายของอีกฟากล่ะครับ"

......................................................................

พระอาทิตย์ตกเจ้าพระยาไปนานแล้ว วันนี้ดูไม่ค่อยสวยยังไงไม่รู้

บ้านเรือน วัดวาอารามตอนกลางคืนดูมืดๆ เด็กเล่นน้ำเมื่อกี้ป่านนี้คงปะแป้งกินข้าวปลาไปอิ่มหมี

เรานั่งหิวข้าวอยู่บนเรือ ไม่อยากชื่นชมกะทิวทัศน์ใดๆ ได้แต่โทรบอกเจดเสียงเศร้าๆว่าคงไปถึงราวสามทุ่ม


คิดถึงคำพูดของคุณแหม่มที่บอกว่า"ชีวิตมีทางออกเสมอ"

เราลืมคิดไปว่าหลังจากก้าวผ่านธรณีประตูที่เรียกว่าทางออกนั้น ยังต้องเจอกับคำว่าซ้ายและขวา


..ทางออกไม่ได้แปลว่า เมื่อก้าวเข้าไปแล้ว เราไม่จำเป็นต้องเลือกทิศ

สิ่งที่ตามองไม่เห็น

นัดประชุมเรื่องงานแถลงข่าวกับพี่โจ้และ Moindy ไว้ตอนบ่ายสอง

เรากำลังจะทำเริ่มทำประชาสัมพันธ์แคมเปญการกุศลเพื่อทหารสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยจะเปิดดาวน์โหลดเพลง"ราตรีสวัสดิ์"ของเราเพิ่มอีกหนึ่งช่องทาง เป็นโหลดพิเศษที่รายได้หลังหักให้โอเปอเรเตอร์แล้วจะมอบให้กับ"กองทุน ร.ต.อ ธรณิศ ศรีสุข"หรือกองทุนของผู้กองแคน

คุณยุ้ยแห่ง Moindy เล่าว่าที่เลือกกองทุนนี้เพราะเป็นกองทุนเดียวที่สนับสนุนเงินแก่ครอบครัวของข้าราชการตำรวจตระเวณชายแดนที่เสียชีวิต สนับสนุนทั้งความเป็นอยู่และกองทุนการศึกษาของบุตรธิดา รวมไปจนถึงจัดซิ้อวัสดุ อุปกรณ์ให้กับทหารชายแดนภาคใต้ เราสงสัยว่าอุปกรณ์จำพวกไหน คุณยุ้ยตอบตัวอย่างว่าพวกเสื้อเกราะของทหาร ของเหล่านี้เป็นของที่เหมือนจะไม่มีอยู่จริง เพราะงบประมาณของกองทัพมีไม่มาก การลาดตระเวณแต่ละครั้งหากต้องใช้ชุดเกราะจะต้องมีการขออนุญาต แถมบางครั้งก็มีไม่พอ เรากำลังฟังแล้วรู้สึกสะท้อนใจ พี่โจ้ก็เย้าขึ้นมาว่า ชุดเกราะคงเอาไม่อยู่ เพราะที่เจอน่ะมันระเบิด

..ฟังแล้วเราสะท้อนใจหนักกว่าเก่า

กลืนก้อนสะอื้นไว้ ก่อนจะเริ่มนั่งคิดงานกับทีม Moindy เราเล่าเรื่องให้พี่โจ้ฟังด้วยความรู้สึกอิ่มใจว่ามีทีมโปรดัคชั่นสามถึงสี่ทีมโทรหาเราในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ แจ้งความจำนงว่าอยากทำมิวสิควีดีโอให้กับเพลงนี้โดยไม่คิดมูลค่า พี่อุ้ยก็สวนมาว่าถ้าแบบนั้นก็ไม่ต้องหนักใจเรื่องการประชาสัมพันธ์ เพราะพอพี่อุ้ยหาบริษัททำเรื่องนี้พร้อมเล่าเรื่องให้เขาฟัง ก็มีบริษัททำพีอาร์แห่งหนึ่งยินดีทำพีอาร์ให้โดยไม่คิดมูลค่า เนื่องด้วยเพราะอยากทำการกุศลให้ทหารร่วมกัน

..ฟังแล้วเราอิ่มใจมากกว่าเก่า

ตั้งแต่เราเริ่มทำเพลงนี้ เรารู้สึกเหมือนมีสิ่งที่ตามองไม่เห็นคอยช่วยเหลือให้อุปสรรคลุล่วงมาโดยตลอด ตั้งแต่พี่บอยด์ที่ให้เราใช้ห้องอัดดนตรีฟรี คุณแตมและพี่โอ๋ที่ยอมมาช่วยงานแม้ได้ค่าแรงน้อยนิด พี่วู้ดดี้กะคุณแฟงที่ให้เราอัด มิกซ์และมาสเตอริ่งเสียงระดับคุณภาพโดยแทบไม่ได้อะไรเลย สื่อวิทยุที่ช่วยโปรโมทอย่างมาก และน้ำใจชาวเว็บพันทิปที่ให้เพลงเราขึ้นกระทู้แนะนำสองสัปดาห์ซ้อนจนเริ่มเป็นที่รู้จักในอินเตอร์เน็ต นอกจากนั้นยังมีแรงใจ แรงงานของพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่ทำงานให้กับเพลงนี้อย่างหนักโดยไม่ปริปากบ่นใดๆซักคำ ทั้งหมดนั้นเกิดจากการความรู้สึกตอนฟังเพลงนี้แล้วระลึกถึงวีรบุรุษของชาติเพียงเท่านั้น

นั่งสรุปงานกันจนเสร็จทีมMoindyก็ลากลับไป เรานั่งประชุมแผนงานกับพี่โจ้ต่อเรื่องบริษัทและเพลงอีกแป้บก่อนจะแยกย้าย

บนแท๊กซี่เรานั่งมองฟ้าเมืองกรุง มีเมฆฝนครึ้มค่อยๆลอยมา วันนี้ฝนคงตก พักนี้มันตกบ่อยจนหลายคนคงชิน แต่สำหรับเรามันก็ยังไม่ใช่วันแจ่มใสที่จะรู้สึกเป็นสุขอยู่เสมอ ซักวันฟ้าเมืองไทยคงมีวันที่ยิ้มด้วยแดดแห่งสันติภาพได้เต็มปาก

ข้างบนฟ้านั้นเองคงจะยังมีบางคนกำลังภาวนาให้น่านฟ้าประเทศนี้สวยงามเช่นเดียวกับเรา

คนที่เคยเป็นวีรบุรุษของชาติที่ตอนนี้ เรามองไม่เห็น

บางทีสิ่งที่เรามองไม่เห็นไม่ได้แปลว่าไม่มี

อย่างน้อยตอนนี้ เราได้ซาบซึ้งถึงสิ่งที่ตามองไม่เห็นหนึ่งอย่าง

"น้ำใจคนไทย" กำลังระเหยเป็นไอ



ขอให้วีรบุรุษบนฟ้า ที่ตาเรามองไม่เห็นได้โปรดรับรู้และสัมผัส

เรากำลังจะส่งมันไปให้โลกได้เห็น

สัตว์ร้ายในตัวฉัน

พี่ป้อบอกเราว่ามีหนังเรื่องหนึ่งอยากให้ดูตั้งแต่เหยียบเข้าธรณีประตูบริษัท นอกจากจะเป็นนัยยะบอกว่าวันนี้พี่ป้ออารมณ์ดีแล้ว นั่นแปลว่าวันนี้เราจะมีหนังในดวงใจเพิ่มมาอีกเรื่อง

หนังที่พี่ป้อแนะนำให้เราดูมักจะเปลี่ยนชีวิตเราเสมอ เรารู้จักกับ"จางอี้โหมว"และเริ่มต้นหางานทำจริงๆจังๆเพราะหนังเรื่อง"Hero" เริ่มต้นมองโลกในแง่มุมที่กว้างขึ้นและติดดูหนังอิหร่านเพราะ"Children of Heaven" มองคำว่าวีรบุรุษและเรียนรู้มันจากหนังเรื่อง"Insider" และจดจำเสมอว่าความงดงามสามารถอยู่ได้แม้แต่ในมุมที่อับที่สุดจาก"Shawshank Redemption"

ทุกครั้งที่เราดูหนังของพี่ป้อจบ เราจะนิ่งไปพักใหญ่ และขบคิดสิ่งที่ได้จากหนังได้เป็นวันๆเสมอ

...............................................................

วันนี้พี่ป้อนำเสนอ"Taken" หนังทุนสร้างฝรั่งเศส และเป็นหนังฝรั่งเศสของ"Luc Besson" ที่เรารู้สึกว่ามันสนุกที่สุดในโลก

ตลอดชั่วโมงกว่า เราหยุดดูมันแทบไม่ได้ ทำไม่ได้แม้แต่จะกดพอสเพื่อรับโทรศัพท์ พี่ป้อถึงกับต้องโทรไปคุยงานกับพี่เต๊ดแทนการขึ้นไปพบของเรา

เรื่องของนักจารกรรมหนุ่มมือพระกาฬวัยเกษียณที่ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนถูกแกงค์อัลเบเนี่ยนลักพาตัว เขามีเวลา 96 ชั่วโมงก่อนเธอจะถูกขายไปค้าประเวณีและสาบสูญไปจากโลกแห่งความดีงามตลอดกาล

พล็อตสุดแสนธรรมดา แต่ที่มันจับใจคือเราดันสมมุติตัวเองว่าถ้าคนที่เรารักถูกกระทำการเยี่ยงนั้นบ้าง เราจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด หากคนที่เรารักถูกลักพาตัว ทำร้าย หรือถูกข่มขืน มโนภาพเราคิดแต่ว่าพวกมันต้องตายอย่างทรมานที่สุด เราเริ่มดูหนังเรื่องนี้ด้วยความเกรี้ยวกราด ทุกครั้งที่พระเอกฆ่าใครตายเราตะโกนอย่างลืมตัวว่า"ตัดหูมันสิวะ" "ตัดนิ้วมันก่อนๆ" "ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามันให้ตาย" และสบถคำหยาบตลอดเรื่องอย่างลืมตัว

หนังจบ เราค่อยๆอารมณ์เย็น ความโกรธจัดเมื่อกี้กลายเป็นเรื่องสมมุติ มันทำให้เราเริ่มรู้สึกว่าตอนนี้เรากำลังมีสัตว์ร้ายบางอย่างสิงอยู่ อาการนี้มันเริ่มเป็นตั้งแต่ควีนทิ้งเราไป การหมกมุ่นคิดอยู่แต่เรื่องความเจ็บปวดทำให้เราลืมตัวจนพังของในห้องบ่อยๆ และอีกหลายครั้งที่มีเรื่องมีราวไม่เว้นแม้แต่กับเพื่อนสนิท

มันน่ากลัวที่ภาพระหว่างตอนเราดูหนัง คนที่เราอยากให้มันตายไม่ใช่มีแต่ผู้ร้ายในเรื่อง แต่มันกลายเป็นผู้ชายคนนั้น คนที่แย่งคนที่เรารักไปจากเรา

แน่นอนว่าคำสบถทั้งหลายที่เราตะโกนออกมา มันมาจากหัวใจ และคือความรู้สึกที่เราอยากทำกับมัน

................................................

ทุกคนมีสัตว์ร้ายในตัว ความโลภ โกรธ หลง เห็นแก่ตัวที่แปลงร่างเป็นตัวตนและเข้าสิงสู่มนุษย์ให้ทำสิ่งที่เกินมโนธรรมของความเป็นคน

ขึ้นอยู่กับว่ากรงขังสัตว์ของใครจะพังก่อนกัน



หลังดูหนังจบ เรานิ่งไปพักใหญ่เหมือนทุกครั้ง ขบคิดสิ่งที่ได้จากหนังมาได้ข้อหนึ่ง

วันนี้กลอนที่เคยปิดกรงแน่นหนา กำลังถูกสัตว์ร้ายตัวนั้นมันพังแล้ว แปลกดีที่เราไม่คิดซ่อม

หนังทำให้เราคิดว่า บางทีการใช้สัตว์ตัวนั้น อาจถึงเวลาแล้ว