วันพุธที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

สัตว์ร้ายในตัวฉัน

พี่ป้อบอกเราว่ามีหนังเรื่องหนึ่งอยากให้ดูตั้งแต่เหยียบเข้าธรณีประตูบริษัท นอกจากจะเป็นนัยยะบอกว่าวันนี้พี่ป้ออารมณ์ดีแล้ว นั่นแปลว่าวันนี้เราจะมีหนังในดวงใจเพิ่มมาอีกเรื่อง

หนังที่พี่ป้อแนะนำให้เราดูมักจะเปลี่ยนชีวิตเราเสมอ เรารู้จักกับ"จางอี้โหมว"และเริ่มต้นหางานทำจริงๆจังๆเพราะหนังเรื่อง"Hero" เริ่มต้นมองโลกในแง่มุมที่กว้างขึ้นและติดดูหนังอิหร่านเพราะ"Children of Heaven" มองคำว่าวีรบุรุษและเรียนรู้มันจากหนังเรื่อง"Insider" และจดจำเสมอว่าความงดงามสามารถอยู่ได้แม้แต่ในมุมที่อับที่สุดจาก"Shawshank Redemption"

ทุกครั้งที่เราดูหนังของพี่ป้อจบ เราจะนิ่งไปพักใหญ่ และขบคิดสิ่งที่ได้จากหนังได้เป็นวันๆเสมอ

...............................................................

วันนี้พี่ป้อนำเสนอ"Taken" หนังทุนสร้างฝรั่งเศส และเป็นหนังฝรั่งเศสของ"Luc Besson" ที่เรารู้สึกว่ามันสนุกที่สุดในโลก

ตลอดชั่วโมงกว่า เราหยุดดูมันแทบไม่ได้ ทำไม่ได้แม้แต่จะกดพอสเพื่อรับโทรศัพท์ พี่ป้อถึงกับต้องโทรไปคุยงานกับพี่เต๊ดแทนการขึ้นไปพบของเรา

เรื่องของนักจารกรรมหนุ่มมือพระกาฬวัยเกษียณที่ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนถูกแกงค์อัลเบเนี่ยนลักพาตัว เขามีเวลา 96 ชั่วโมงก่อนเธอจะถูกขายไปค้าประเวณีและสาบสูญไปจากโลกแห่งความดีงามตลอดกาล

พล็อตสุดแสนธรรมดา แต่ที่มันจับใจคือเราดันสมมุติตัวเองว่าถ้าคนที่เรารักถูกกระทำการเยี่ยงนั้นบ้าง เราจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด หากคนที่เรารักถูกลักพาตัว ทำร้าย หรือถูกข่มขืน มโนภาพเราคิดแต่ว่าพวกมันต้องตายอย่างทรมานที่สุด เราเริ่มดูหนังเรื่องนี้ด้วยความเกรี้ยวกราด ทุกครั้งที่พระเอกฆ่าใครตายเราตะโกนอย่างลืมตัวว่า"ตัดหูมันสิวะ" "ตัดนิ้วมันก่อนๆ" "ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามันให้ตาย" และสบถคำหยาบตลอดเรื่องอย่างลืมตัว

หนังจบ เราค่อยๆอารมณ์เย็น ความโกรธจัดเมื่อกี้กลายเป็นเรื่องสมมุติ มันทำให้เราเริ่มรู้สึกว่าตอนนี้เรากำลังมีสัตว์ร้ายบางอย่างสิงอยู่ อาการนี้มันเริ่มเป็นตั้งแต่ควีนทิ้งเราไป การหมกมุ่นคิดอยู่แต่เรื่องความเจ็บปวดทำให้เราลืมตัวจนพังของในห้องบ่อยๆ และอีกหลายครั้งที่มีเรื่องมีราวไม่เว้นแม้แต่กับเพื่อนสนิท

มันน่ากลัวที่ภาพระหว่างตอนเราดูหนัง คนที่เราอยากให้มันตายไม่ใช่มีแต่ผู้ร้ายในเรื่อง แต่มันกลายเป็นผู้ชายคนนั้น คนที่แย่งคนที่เรารักไปจากเรา

แน่นอนว่าคำสบถทั้งหลายที่เราตะโกนออกมา มันมาจากหัวใจ และคือความรู้สึกที่เราอยากทำกับมัน

................................................

ทุกคนมีสัตว์ร้ายในตัว ความโลภ โกรธ หลง เห็นแก่ตัวที่แปลงร่างเป็นตัวตนและเข้าสิงสู่มนุษย์ให้ทำสิ่งที่เกินมโนธรรมของความเป็นคน

ขึ้นอยู่กับว่ากรงขังสัตว์ของใครจะพังก่อนกัน



หลังดูหนังจบ เรานิ่งไปพักใหญ่เหมือนทุกครั้ง ขบคิดสิ่งที่ได้จากหนังมาได้ข้อหนึ่ง

วันนี้กลอนที่เคยปิดกรงแน่นหนา กำลังถูกสัตว์ร้ายตัวนั้นมันพังแล้ว แปลกดีที่เราไม่คิดซ่อม

หนังทำให้เราคิดว่า บางทีการใช้สัตว์ตัวนั้น อาจถึงเวลาแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น